Figürsel Oluş

Bir beden var, açmak gerekiyor. Ama açıldığı zaman karşımıza ne çıkacağı konusunda henüz hiçbir ipucu yok. Aslında tek değil, bu bedenlerden birkaç tane var, hatta çok var da diyebiliriz. İpuçlarından haberdar olmasak da, olay örgüleri öyle gelişmiş ki nasıl varolup nasıl yokolduklarını anlayamadığımız için bu bedenlerin farklı olduğunu düşünüyoruz. En azından şimdilik. Bu bedenlerden birisi, sokak ortasında kafasına gaz fişeği yiyerek öldürülmüş bir çocuğa, bir başkası, boynuna ve bedeninin birçok yerine bıçak darbeleri almış, elleri kesildikten sonra yakılmış bir genç kıza, bir diğeriyse bir kulübede vücüdunun heryeri yakılarak öldürülmüş ve kimliği tanımlanamamış bir kıza ait. Bütün bu bedenlerin ortak noktası şu an ölü oldukları için libidinal ekonominin dışına çıkarak da olsa bir “olay” yaratabilmiş olmaları. İstediğimiz kadar düşünelim, istediğimiz kadar empati kurmaya çalışalım, bu ve benzer bedenlerin arzu ya da libidinal haritalarını çıkartmamalı ve onlardan bir figür oluşturmamalıyız. Figürsel olan hep gestalttan kaçarak, kaçış çizgilerinde hızla akarak bir Bach çello konçertosunda kurt notasına dönüşmeli, ve kulaklarımızı tırmalayan, söylemi bozan bir nota olarak akıp gitmeli.