Normatif Perdeyi Saran Mavi Ayaz, ya da Mümkün Olanın Manzarasını Değiştirebilme

Bu yazıda, Derek Jarman’ın yönettiği Blue’nun, normatif perdenin bakış, ses ve temsil düzeneklerini nasıl söktüğü ile meşgul oluyorum. Filmin, biçimsel tercihleri ile temsil rejimini, görmenin ve görünürlüğün tabi olduğu düzenlemeleri ve sinemasal beklentileri nasıl sorunsallaştırdığını göstermeyi deniyorum. İzleyici ve perde arasındaki ilişkiyi farklı şekilde kurması üzerinde durarak, “AIDS gösterisi”nin ötesinde, filmin mümkün olanın manzarasını...