Sergi: Işıl Işıl Karanlık

iktidar yapılarını, toplumsal cinsiyet üzerindeki siyasi uygulamaları, ataerkil sistemi ve bunların bireysel beden – özellikle kadın bedeni- üzerindeki tahakkümünü sorguluyor. Ataerkil kodlamalar akla gelen her yere sızmış durumda. Mesela, sanatçının bilgisayarını ve yaşamını hackleyen adama olan aşkını anlattığı ‘Hezeyan’ isimli videosunda olduğu gibi, ataerkillik internette ve CANAN’ın bütün sanat üretim hayatı boyunca başvurduğu ‘panoptikon’ kavramını, her şeyi gören, kimliksiz göz nosyonunu da belirlemekte. Bu kodlamalar ışıyan bir karanlık olarak, kara bir güneş olarak bizi bir tür çılgınlık ve geri çekilmişlik haline sürüklemekte.